Izložba je rezultat inicijative samog umetnika, Nikole Džafo, koji je 4. februara 2019. godine raspisao Konkurs za galerije u Srbiji i regionu, pozivajući ih da uvrste u svoj program njegovu izložbu “Večera za zeca” i obezbede osnovne uslove za izlaganje, koji bi zapravo trebalo da se podrazumevaju, ali često izostaju u praksi. Na Džafov konkurs odazvala se samo Savremena galerija Subotica, nakon čega je izložba prvobitno planirana za jun, ali je zbog pandemije odložena za jesen.
Novosadski umetnik, Nikola Džafo, ekskluzivno predstavlja crteže, instalacije i video materijal koji su svojevrsna rekapitulacija njegovog umetničkog opusa, prepoznatljivog po kritičkim osvrtima na društveno-političke okolnosti u kojima savremeni umetnici deluju.
Izložba pod nazivom “Sve jedno drugo pojede” otvorena je 6. novembra i trajaće do 12. decembra ove godine.
Radove na izložbi konceptualno povezuje rez kao metod i kao crtež: rez prisutan u autorskom opusu Džafa od najranijeg spektra umetničkih citata (istorijskih i sopstvenih), preko rezova kose kao političke kritike i auto-kritike (akcija „Šišanje“ iz 1995. ali i slika „Šišanje“ iz 2007), te sečenja sopstvenih radova i crtačkog „odsecanja“ glava kao kritike društva koje deluje iz dobiti – društva koje samo sebe pojede, navela je Aleksandra Lazar u tekstu za katalog izložbe.
Obrazac prenesen iz filma Rajka Grlića „Sve jedno drugo pojede“ (1971), koji stoji iza naslova izložbe i istoimene slike, predstavlja platno kao polje aktivne rasprave o državi, gde Džafo postavlja pitanje odgovornosti i morala. Kao i empiristički filozof Dejvid Hjum (David Hume), koga priziva kao jednog od mnogobrojnih aktera svojih slika, Džafo ne zasniva moral na ljudskom razumu, intelektualizmu ili veri, već traži odgovore kroz sekvence koje se uzajamno brišu, potirući distinkciju dobra i zla koje utiče na naše praktično delovanje.
„Džafo rehabilituje sliku da bi je ponovo izrezao na komade. On rehabilituje pastiš da bi ga prikazao kao komercijalni produkt estetizacije umetničkog objekta, gde Đotovski anđeli izlaze iz formata i migriraju sa freski na tržište. Povratak slici posle perioda u belom rehabilituje proces stvaralaštva, ali odmah zatim izbegava fetišizaciju umetničkog iskustva kroz kolektivne akcije koje potiru jedna drugu, poništavaju autorstvo i povampiruju citat. Odsečene glave, poput onih na slikama Vlahe Bukovca, sada slobodno hodaju pozorišnom scenom, pozivajući prošlost za svedoka današnjice. ‘Sve jedno drugo pojede’ je danse macabre i stalno poprište borbe, polazna i krajnja destinacija stvaralaštva“, dodala je Aleksandra Lazar.
Reč o umentiku
Džafo (1950, Novi Sad) je diplomirao i magistrirao slikarstvo na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu. Od 1990. godine pasivizirao je bavljenje slikarstvom i maksimalno se aktivirao u borbi za društvene vrednosti i umetnički dignitet. Idejni je tvorac i pokretač grupe Led art (1993), sa kojom je kreirao i realizovao više od 30 projekata. Suosnivač je Centra za kulturnu dekontaminaciju u Beogradu (1995) i Multimedijalnog centra „Led art“ u Novom Sadu (2000). Iste godine, u podrumu u ulici Grčkoškolska 5, pokreće Art kliniku, sa utopijskom idejom da umetnost može da menja i leči svet. Nakon eutanazije Art klinike, u novom radnom prostoru učestvovao je 2013. u pokretanju i formiranju Šok zadruge, koja pokušava da stane na noge i funkcioniše na istim etičkim principima kao i prethodna umetnička udruženja. Džafo se od 2013. godine ponovo bavi slikanjem, vajanjem, crtanjem i zanatima koje je izučavao. Za izložbu „Lepus in fabula“ u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine u Novom Sadu dobio je „Politikinu“ nagradu 2012. godine.
Izvor: SeeCult
