Hotel Maestral u Brelima izgrađen je 1965. godine prema projektu arhitekata Ante Rožića, Matije Salaja i Julija De Luke, i nesumnjivo pripada antologiji jugoslovenskog arhitektonskog modernizma.
Niz strukovnih organizacija i udruženja posvećenih očuvanju baštine uputilo je zahtev ministaki kulture Republike Hrvatske, da prokomentariše slučaj isteka preventivne zaštite hotela Maestral , kao i nejasan stav Stručne komisije za utvrđivanje svojstva kulturnog dobra.
U lancu hotela Sunce nalazi se i kultni Bluesun hotel Maestral u Brelima, koji je do kraja 2020. imao status preventivno zaštićenog kulturnog dobra Republike Hrvatske. Prema rečima prethodnog vlasnika, plan novih vlasnika je da deo hotela podignu na pet zvezdica, deo na četiri, što bi značilo verovatno „renoviranje“, a samim tim i potencijalne radikalne modifikacije Bluesun hotela Maestral.
Prema rečima stručnjaka Maroja Mrduljaša, koji se godinama bavi hotelijersko-turističkom arhitekturom, „sačuvati barem jedan objekat iz razdoblja visokog modernizma u izvornom obliku bilo bi izuzetno važno. Hotel Maestral u Brelima je verovatno najlepši modernistički projekat na našim prostorima, ne samo u domenu turizma nego generalno, u izvornom stanju i imamo priliku sačuvati barem jedan celoviti primer kulture modernizma za buduće generacije„. Arhitektonski projekat kao i projekat enterijera trebalo bi da se realizuje u duhu sinteze vizuelnih umetnosti Bernarda Bernardija[1]
Mrduljaš smatra da ovaj hotel pripada internacionalnoj kulturi te da bi njegova obnova „trebala biti društveni prioritet i zajednički napor koji ne treba i ne može biti prepušten samo vlasniku„.
Hotel Maestral predstavljen je i na čuvenoj izložbi „Prema konkretnoj utopiji: Arhitektura u Jugoslaviji, 1948. –1980.„ u muzeju MoMA, u New York-u, a arhitekta Ante Rožić dobitnik je nagrade za životno delo „Viktor Kovačić“ Udruženja hrvatskih arhitekata.
Dopis kojim se traži trajna zaštita ovog objekta, uz Udruženje za savremene umetničke prakse – Slobodne veze/ projekat Motel Trogir, potpisalo i Udruženje hrvatskih arhitekata, Arhitektonski fakultet Univerziteta u Zagrebu, Društvo arhitekata Splita, Društvo arhitekata Dubrovnik, Udruženje za istraživanje, unapređenje i zaštitu kulturne baštine Makarskog primorja i Zabiokovlja „Kačić“, Platforma 9,81 – Institut za istraživanja u arhitekturi, Društvo istoričara umetnosti Hrvatske, Institut za istoriju umetnosti, Hrvatsko dizajnersko društvo, Hrvatska komora arhitekata i Hrvatsko društvo pejzažnih arhitekata.
Do danas, odgovor na spomenuti dopis nije stigao. Da li će naše komšije uspeti da zaštite jedno od najvrednijih dela jugoslovenske arhitekture, ostaje da vidimo.
Bernardo Bernardi (Lumbarda na Korčuli, 1921. – Bol na Braču, 1985.) arhitekta i dizajner. Osnivač je profesionalnog društva dizajnera (danas Hrvatsko dizajnersko društvo) a za visokoškolsko obrazovanje dizajnera se borio niz decenija. Bernardi je bio i jedan od osnivača grupe EXAT 51, ULUPUH-a, Centra za industrijsko oblikovanje i Hrvatskog dizajnerskog društva, jedan je od inicijatora osnivanja Studija dizajna, a dao je ime i jednom od najvažnijih arhitektonskih časopisa u regiji – Čovjek i prostor. Po njemu su nazvane ulica u Korčuli, galerija u Zagrebu i godišnja strukovna nagrada za najuspješnije ostvarenje na području oblikovanja i unutrašnjeg uređenja Udruženja hrvatskih arhitekata. U nizu Bernardijevih značajnih ostvarenja posebno mesto zauzima, urbanistički i oblikovno, rešenje Memorijalnog kompleksa u Korčuli posvećenog Korčulanima poginulim u Drugom svetskom ratu – iz 1981. godine, među lokalnim stanovništvom kolokvijalno zvanog „Spomenik“.
