U Galeriji Doma omladine do 31. januara otvorena je izložba koja predstavlja kolaborativni projekat umetnika Borisa Burića i Nenada Džonija Rackovića, pod nazivom Srpski Selfie 2020.
Vraćanjem u sistem (ili bežanjem iz njega) suočeni smo sa spoznajom transkulturalnih aspekata našeg pozicioniranja u društvu – kroz prihvatanje eksjugoslovenskog nasleđa i ličnog apropriranog kroz kulturu slobode – Zapada. Kroz taj modalitet i “binarnu nacionalnost”, posmatrač na izložbi sagledava značaj razlika između simbola i njihovog izmeštanja u realnost.
Srpski Selfie 2020 je transmedijska izložba koja kroz različite, ekspresivne tehnike umetničkih izraza izmešta svoj stav iz jednog medija u drugi.
Ona kao krajnji cilj ima potrebu da se iščitavanje vrednosti vide kroz lični odnos prema umetnikovim stavovima.
Na taj način se postiže deklaracija o slobodnoj misli ,neobuzdanom stavu i autonomnom entuzijazmu koji dovodi do ivice sagledavanja stvarnosti kao manipulativne forme političkog iskaza iz prošlosti.
Boris Burić (1981) srednju Školu za primjenjenu umetnost završava u Rijeci, a Visoku školu likovnih i primenjenih umetnosti strukovnih studija u Beogradu.
Pored ličnih projekata takođe sarađuje sa različitim autorima i galerijama.
Koristi fotografiju kao osnovno sredstvo kojim beleži, pravi skice, dokumentuje svoja istraživanja različitih fenomena i situacija. U centru interesovanja su pretežno ljudi, galerijski prostor, vlastita pozicija u sistemu umetnosti. Inspiraciju crpi iz filmova, crnog humora, lažne istorije, konceptualne umetnosti.
U izlagačkoj praksi se izražava putem fotografije, video radova, intervencija u galerijskim i van galerijskim prostorima.
Izlaže na samostalnim i grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu.
Kao slobodni umetnik živi i radi na relaciji Beograd – Rijeka.
Nenad Racković rođen je u Beogradu 1967. godine. Studirao je glumu na Fakultetu dramskih umetnosti.
Prvu pesmu objavio je 1984. godine u Književnoj reči, a prvu izložbu imao je u SKC-u 1985. godine. Uređivao je i vodio kultnu emisiju Radija B92 Ritam srca (1990–1998), bio je stalni saradnik Beorame (1995–1998).
Priredio je 18 samostalnih i 19 grupnih izložbi; snimio tri filma: Kako je propao rokenrol (1990), Crni bombarder (1991), Marble Ass (1995); televizijski film Poslednja dadaistička predstava (TV Novi Sad, 1992); odigrao pozorišnu predstavu Sveti Nik, Nicholas Edward Cave – život i veze (Bitef teatar 1992); izveo brojne performanse.
Pored mnogobrojnih tekstova u književnim časopisima objavio je i pet romana: Aspirin (2002), Knjiga recepata (2002), Nesavladiva priča (2006), Peto godišnje doba (2017) i Biblija (2019).
Dobitnik je priznanja Trepetalo iz Trogira – regionalne nagrade Centra za medije Ranko Munitić za 2019.
Živi u Beogradu kao slobodan umetnik.
Radno vreme Galerije Doma omladine je, utorak-subota od 12 do 21 sat, nedeljom od 12 do 18 sati, ponedeljkom Galerija ne radi.
