Pariška arhitektonska kompanija Vincent Callebaut predložila je novi ekološki prihvatljiv dizajn za krov katedrale Notre Dame u Parizu, koji uključuje solarne ploče i urbani vrt koji mogu da pomognu da se prehrane siromašni i beskućnike grada.
Dizajn za novi krov katedrale Notre Dame je fokusiran na održivost životne sredine, koji sadrži lagani ugljenični otisak, solarnu energiju i urbani vrt integrisan u konstrukciju.
Dizajn čini stakleni krov koji predstavlja modernu adaptaciju originala nedavno izgubljenog u požaru. Sa četiri zabatna zida, ispoštovana je izvorna geometrija potkrovlja, ukupne visine 10 metara.
Poštujući inherentna načela nagiba i građevinskih opterećenja objekta prema potpornim polulukovima i unutrašnjim potpornim stubovima, četiri linije krova i četiri linije krovnih rebara se savijaju i spajaju zajedno u skladu prema vrhu, stvarajući parametrijsku i svetlosnu geometriju.
Dizajn ima gradsku farmu ugrađenu u potkrovlje koja može da proizvodi voće i povrće koje bi moglo da prehrani siromašne i beskućnike Pariza. Akvaponika i permakultura proizvode do 25 kg voća i povrća po metru kvadratnom godišnje.
To znači da bi se 21 tona voća i povrća mogla ubrati i direktno preraspodeliti besplatno svake godine. U tu svrhu na pijaci Notre-Dame svake bi se sedmice podržavalo tržište poljoprivrednika.
Sama konstrukcija krova izgradila bi se pomoću greda od karbonskih vlakana i hrastovine, a ne od čelika, a ugljenični otisak konstrukcije bi se sveo na minimum. Grede bi podupirale stakleni krov koji bi uključivao solarnu oblogu koja bi opskrbljivala više energije nego što je katedrala trenutno treba, deleći tako višak energije u okolne objekte.
Drveni okvir prekriven je trodimenzionalnom kristalnom oblogom od stakla podeljenom na fasetirane dijamantne elemente. Ovi se kristali sastoje od organskog aktivnog sloja, napravljenog od ugljenika, vodonika, azota i kiseonika koji apsorbira svetlost i pretvara se energija, sačuvana u vodonikovim gorivnim ćelijama, koja bi se ravnomerno preraspodelila u katedrali.
Kako bi se izbegao efekat staklene bašte, ove se kristalne ljuskice otvaraju na dnu okvira duž akroteriona i transepta, stvarajući tako prirodan protok vazduha prema vrhu spirale, omogućujući prirodnu ventilaciju. Ova prirodna ventilacija, čiji rad je srodan unutrašnjosti termitskog nasipa, osigurava izvrsne zračne performanse.
Arhitekte su ovaj dizajn nazvali Palingenesis – grčki izraz za reinkarnaciju ili ponovno rođenje.
