Prošle nedelje je u Oris Kući arhitekture u Zagrebu otvorena izložba pod nazivom Kuća Z, nastala u saradnji Arhitektonske radionice 312 i grupe autora.
Kuća Z je audio video instalacija umetničkog tima koga čine Mišo Komenda, Ana Krstulović, Dora Popić i Darko Škrobonja.
Radi se o letnjikovcu na ostrvu Braču koji je u trenutku izvođenja rada bio u procesu gradnje, s namerom da se uz pomoć zvuka i vizualnih i elemenata performansa ovaj prostor transformiše.
Polazeći od misli o istraživanju mogućnosti i snage arhitekture van njene primarne namene, autori su predstavili gradilište kao prostor za umetničko izvođenje.
Koristili su muzičke improvizacije i ljudsko telo u pokretu kako bi uspostavili odnos sa prostornim elementima kuće. Osim muzičkih instrumenata, zvuk je dobijen istraživanjem zvučnih osobina zatečenog građevinskog materijala, a sve je u saglasnosti sa izvođenjem koje se zasniva na disciplinama savremenog cirkusa.
Autori instalacije Kuća Z su dizajner i muzičar Mišo Komenda, arhitektica Ana Krstulović, arhitektica i cirkuska umetnica Dora Popić i multimedijalni umetnik Darko Škrobonja. Autori arhitektonskog projekta bračkog letnjikovca koji je osnova za umetnički rad Kuća Z su arhitekte Ana Krstulović i Nikola Popi.
Ana Krstulović, kaže:
Kuća je istovremeno najsloženije i najjednostavnije delo.
Složenost poznaje Arhitekta.
Jednostavnost je svačija.
Složenost nije nasumično nakupljanje elemenata, već sadržajna slojevitost oblikovana u odnosu forme i programa.
Jednostavnost koja iz nje proizlazi nije statičnost i površnost, već lakoća i čitljivost arhitektonskog dela bez naracije.
Koncept. Priča. Teorija. Sredstva koja nam pomažu da stvorimo Arhitekturu.
Ali nisu (još) arhitektura sama.
Udisanje života, igra volumena, generator događaja, fokusne tačke, srce kuće…
… Lingvističko opsenarstvo i mukotrpno rađanje novotarije po svaku cenu.
A šta je kuća?
Zaklon od sunca, kiše i vetra.
Odnos poda po kome hodaš i krova koji te pokriva.
Život oblikovan između te dve površine i sposobnost Arhitekta da ga oblikuje.
Stvoriti Koncept kroz pitanja koja smo zaboravili pitati …
Postavljanje kuće na parcelu.
Kretanje.
Dimenzije prostorija.
Odnos punog i praznog.
Odnos spoljašnjeg i unutrašnjeg.
Zaboravljeni elementi svedeni na banalno i prosto ili preterano i pretenciozno.
Letnjikovac kao odgovor na te zahteve.
Korišćenje redukovanog broja elemenata za postizanje prostorne slojevitosti.
Zaklon i senka definisani betonskim krovom i atrijumom, a staklenim površinama istovremeno odvojeni i povezani sa spoljašnjim svetom.
Puna baza na kojoj počiva kuća. Sto, stolice i krevet odvojeni površinama i svetlom.
Ovo nije tip, ni tipologija, već sadržaj; neopterećenost formom kuće jasne u svojoj pojavnosti.
“Samo” prostori u kojima je prijatno biti, uronjeni u vremenski kontekst. Lišeni narativnih detalja, ali time ništa manje kontekstualni.
Čvrsto jezgro lepote: koncentrisana supstanca.
