Arhitektonski biro Randić i suradnici, projektovao je Dečiju kuću u Rijeci, unutar nekadašnjeg industrijskog kompleksa Rikard Benčić. Objekat namenjen deci u sklopu kulturnog kompleksa, smešten je u Ciglenoj zgradi, industrijskom skladištu s kraja 19. veka, čija je rekonstrukcija sastavni deo projekta revitalizacije kompleksa Benčić.
Obnova bloka započeta je sredinom 1990-tih, kroz koju se mogu pratiti promene u pristupu obnovi graditeljske baštine i razvoja grada, od arhitektonskih tendera za uređenje bloka i izgradnje MMSU kao kapitalnog objekta hrvatske kulture s početka 2000-tih, do sadašnjeg koncepta postupnog nastanjivanja postojećih objekata, po kojem je obnovljena i Ciglena zgrada.
O objektima kulture
Objekat je zamišljen kao svojevrsno predvorje ustanove i organizacije u kulturi koje su planirane u i oko bloka Benčić: Muzeja moderne i savremene umetnosti, Gradske biblioteke Rijeke, Muzeja grada Rijeke, Gradskog pozorišta lutaka i Art bioskopa, ali i kao simboličko predvorje sveta kulture namenjena u prvom redu deci do dvanaest godina. U kući se odvijaju edukativni programi i produkcija programa gradskih ustanova, te nezavisnih organizacija poput Veća mladih Benčić.
Planirane aktivnosti uključuju video i filmsku produkciju u filmskom studiju, snimanje muzike, narativno pozorište, interaktivno pozorište za bebe, izradu lutki, „senzorno“ pozorište za decu s poteškoćama u razvoju, projekcije filmova za decu, dečije odeljenje gradske biblioteke Stribor. Uz ove namene, dečija kuća služi i za organizaciju ostalih, „ne-dečijih“ događanja susednih ustanova.
Polivalentni karakter objekta neobičan je u današnjem formatu kulturne infrastrukture, i nalik je arhitekturi domova kulture i narodnih domova 20. veka, koji su osim umetničkih sadržavali i obrazovne programe, pokrivajući širu definiciju područja kulture, i predstavljali društvena središta cele zajednice.
U savremenom kontekstu pozicije kulture i razdvojenih segmenata društva, objekat koji je namenjen deci izdvaja se po tome što je namenjen opštoj populaciji, doduše jednom demografskom sloju, ali svejedno populaciji širih i različitih interesa.
Arhitektura za decu
Arhitektura za decu, naglašenije nego drugi objekti, povezuje percepciju prostora s memorijom njegovog korištenja. Objekat u kojoj deca stiču svoja prva iskustva, znanja i pronalaze sopstveno mesto u zajednici, nije prostor mehaničke funkcionalnosti, nego formativni prostor koji je bitan deo svačije lične memorije. Telesni osećaj materijala, boje, svetla, odnosa mere objekta i peripersonalnog prostora, bitni su elementi tog iskustva.
Obnova baštine
Projektom obnove objekta obuhvaćena je sanacija spoljnog zida sa fasadom od pune opeke i rustičnim ukrasnim vertikalama, kao i zatečenih stubova od livenog gvožđa, zadržanih u delu enterijera zgrade.
Novi programski elementi umetnuti su u svojevrsnu kutiju unutar postojećih zidova od opeke objekta, dok su po obodu, u međuprostoru starog i novog zidnog platna, postavljene stepenice koje se spiralno penju uz pročelje objekta.
Zid od pune opeke ojačan je s unutrašnje strane betonskim zidnim platnom, koje je, kao i unutrašnji betonski zid naglašenog kolorita. Sve instalacije su vođene kao vidljive, prikazujući strukturu savremenih objekata u enterijeru.
Prostorna percepcija
Novi volumen „obešen“ je o bočne zidove, ostavljajući na taj način prizemlje u potpunosti slobodno. Ovakav pristup organizacije prostora proizlazi iz same namene kuće.
Objekat u koji se ulazi zamišljen je kao „čarobna kutija“, koja u svojim prolazima skriva prostorije različitih karaktera, koji se postupno otkrivaju.
Prizemlje je dnevni boravak, iz kojeg kreću stepenice na gornje spratove objekta. Materijalom i svetlom, mekanim gumenim podom i ogledalima, naglašen je ulaz u drugu dimenziju.
Prostori u volumenu iznad prizemlja postupno se otkrivaju sa stepenica, kružnim kretanjem kroz zgradu.
Iznad prizemlja je stepenasti volumen tribina višenamenske dvorane, pojedinačno najveće prostorije u kući. Gledalište ima kapacitet od 80 stolica, dok je dvorana namenjena za bioskopske projekcije i scenske predstave. U produžetku dvorane je izložbeni prostor, odnosno pretprostor izvođača, koji je mostom povezan s novom zgradom MMSU.
Drugi sprat je prostor muzičke i audiovizuelne radionice sa studijima i prostorom režije, te prostorom igraonice, obložene tapiserijom šumskih motiva.
Na trećem spratu objekta je Dečiji odeljak Stribor Gradske biblioteke Rijeka, biblioteka u biblioteci, riječki centar dečije knjige.
Stepenice dalje vode na krovnu terasu i polivalentni prostor, u kojem Gradsko pozorište lutaka planira održavati predstave „senzornog“ pozorišta.
Krovna terasa je delom natkrivena, vizualno odvojena od neposrednog okruženja spuštenim horizontom.
