U Galeriji Fakulteta likovnih umetnosti do kraja januara može da se pogleda izložba radova Teodore Nikolić (FLU) i Milice Đoković (FPU), najboljih studenata generacije Univerziteta umetnosti u Beogradu za školsku 2019/2020. godinu.
Autorka Teodora Nikolić, slikar
Na početku samostalnog odabira teme i izraza, polazeći od interesovanja za ljudsku figuru, na trećoj godini studija nastavljam sa istraživanjem ovog motiva. Model iz klase prikazan na slikama iz tog perioda, predstavljao je polazište za seriju radova na kojima je kroz kadrove onoga što je oko mene, prikazana atmosfera radnog prostora. Sa akcenta na isključivo vizuelnim kvalitetima mase tela i odnosa istog sa pozadinom, moje istraživanje preusmereno je na brigu koja se odnosi ne samo na likovnost rada, već i na njegovo značenje.
Prikazujući ljude iz svog svakodnevnog okruženja, cilj tada postaje prodiranje u psihološku dimenziju portretisanih. Ono što me zanima u tom procesu slikanja, jeste pre svega bliskost i poznavanje čoveka koji sedi naspram mene i izazov koji to sa sobom nosi. Analizom njegovih spoljašnjih aspekata postoji pokušaj da se prodre kroz iste i njima prikaže onaj oku nevidljiv deo svakog čoveka.
Težnjom da se prikaže nečije trenutno stanje, vernim prenošenjem karaktera i emocije koju isti budi, slika predstavlja zamrznut momenat. Kadar koji me je zaintrigirao bojama, svetlom i formom, polazište je za umetničku obradu prizora čija se lepota nalazi u onome što je poznato, a što ipak pruža mogućnost ponovnog upoznavanja.
Ono što je značajno pogotovo za aktuelni trenutak dehumanizacije i udaljavanja ljudi, jeste povratak, sa jedne strane na materijalnost rada i njegov taktilni aspekt, i sa druge – povratak na univerzalni i neprevaziđeni motiv koji podrazumeva i postavlja, a gde se postavljaju psihološka i filozofska pitanja o osobinama i odnosu ljudi, kao i spoznaji drugog i sebe. Momenat intime koji se provlači kroz radove, naglašava nužnost interakcije koja je sve češće zamenjena okretanjem sebi.
Autorka Milica Đoković, grafički dizajner
Grafički dizajn je multidisciplinaran i upravo ta njegova širina mi daje mogućnost da se u projektima bavim različitim istraživanjem i da za svaki definišem poseban koncept i način rada. Projekat postaje mali svet sa svojom strukturom i pravilima.
Godinama gradim univerzum. Cilj mi je da svaki projekat bude kreativan ali logičan. Sa jasnom porukom ali i prikrivenim simbolima koji od posmatrača zahtevaju dublje razmatranje. Želim da moji projekti budu simpatični sa dozom tmine. Inspiraciju pronalazim u delima istorije umetnosti i dizajna, kao i u estetici japanske tradicionalne umetnosti i savremenog dizajna. Bez obzira na temu kojom se bavim, najčešće se okrećem ovim izvorima inspiracije koji mi pomažu u definisanju estetike ili grafičkog jezika koji će preneti neku priču.
Dizajn je istovremeno fluidan i stabilan. On je odraz realnosti koja je subjektivna. Svaki novi projekat predstavlja promišljanje dizajnera kako da vizualizuje novu realnost. Koliko ljudi ima toliko i realnosti kojima dizajner može da da formu, a ta forma je učvršćena pravilima koja postoje u grafičkom dizajnu. Zato ne verujem u potpunosti da postoji loš dizajn, već loše interpretacije i nerazumevanje pravila.
